Tak transportuje się czołgi wojskowymi poduszkowcami! Fantastyczne maszyny
Norfolk. Virginia (USA). Załoga Tajfuna - poduszkowca armii amerykańskiej - szykuje się do załadunku czołgu gdy zapada zmrok. Plan tylko w teorii jest prosty. Poduszkowcem z awarią przegrzanego silnika rzuca wzburzone morze, a w pokład uderza piorun. Co dzieje się dalej? Zobaczcie, jak amerykańscy żołnierze radzą sobie przy tak ekstremalnie trudnych zadaniach.
Widujemy je na zdjęciach i w filmach z udziałem marynarki USA. Na swoim wyposażeniu ma je również Japonia i Korea Południowa. Te pojazdy desantowe mogą transportować ładunek 75 ton, poruszają się bardzo szybko, a ich widok na morzu czy piaszczystym wybrzeżu jest naprawdę imponujący. Oto LCAC (Landing Craft Air Cushion) - jedna z najciekawszych łodzi desantowych marynarki wojennej.
Norfolk. Virginia (USA). Załoga Tajfuna - poduszkowca armii amerykańskiej - szykuje się do załadunku czołgu gdy zapada zmrok. Plan tylko w teorii jest prosty. Poduszkowcem z awarią przegrzanego silnika rzuca wzburzone morze, a w pokład uderza piorun. Co dzieje się dalej? Zobaczcie, jak amerykańscy żołnierze radzą sobie przy tak ekstremalnie trudnych zadaniach.
Wykorzystywanie LCAC przynosi zdecydowanie lepsze efekty, jest ona w stanie operować na 7. procentach światowych nabrzeży, gdy pozostałe pojazdy desantowe mają dostęp tylko do 15 procent z nich. Te poduszkowce mogą przewieźć za jednym razem dwanaście pojazdów Humvee, 4 transportery obronne LAV-25, dwa pojazdy desantowe Amphibious Assault Vehicle, jeden czołg M1 Abrams lub cztery pięciotonowe pojazdy transportowe M939. Inny wariant załadunku zakłada dwie ciężarówki M939, dwie haubice M198 i dwa pojazdy Hamvee.
Pomysł projektu obecnego LCAC pojawił się we wczesnych latach siedemdziesiątych, wraz ze stworzeniem pełnowymiarowego pojazdu testowego - desantowo-ofensywnej amfibii. Zaawansowane prace doprowadziły do wybudowania dwóch prototypów. JEFF B został zaprojektowany i zbudowany przez Bell Aerospace z Nowego Orleanu w Luizjanie i posiadał dwa tylne śmigła kanałowe, podobnie do proponowanego amerykańskiej armii SK-10. który pochodził z poprzedniego Bell SK-5/SR.N5 - poduszkowca testowanego w Wietnamie. Te dwa pojazdy potwierdziły właściwości techniczne oraz zdolności operacyjne, które doprowadziły ostatecznie do rozpoczęcia produkcji LCAC. JEFF B został wybrany jako podstawowy projekt dla dzisiejszych LCAC.
Armia Stanów Zjednoczonych jest w posiadaniu około 8. sztuk, Japonia dysponuje natomiast sześcioma. Znajdujące się w użyciu od 1986 roku poduszkowce kosztowały w 1996 roku 27 mln dolarów za sztukę. Masa LCAC to 182 tony. Długie na ponad 26 metrów i szerokie na 14 metrów łodzie zabierają 5 członków załogi. Zbiorniki paliwa mieszczą 19000 l ropy.
Do uzbrojenia należą dwa 12,7 mm karabiny maszynowe. Stelaż umożliwia także zamontowanie karabinu maszynowego M2HB-50. wyrzutnię granatów 40 mm Mk19 Mod 3 lub karabin maszynowy M60. Prowadzone były także testy z wielolufowym karabinem GAU-13 30 mm.
Za nawigację odpowiadają radary Marconi LN-66. I-band (częstotliwości radiowe 8-10 GHz stosowane w NATO)
. Jednostkę napędzają 4 turbiny gazowe (Lycoming/AlliedSignal TF-40B - 2 napędzające + 2 unoszące - o mocy 16tyś KM), dwa obrotowe śmigła i 4-wejściowe wentylatory z centralnym lub mieszanym przepływem (unoszące). Droga hamowania poduszkowca to ok. 450 metrów. LCAC jest w stanie przewieźć nawet 75 ton ładunku.
_ MG / KL / SŁK / US Navy / Wikimedia Commons / Discovery _