Masz ADHD? Eksperci ostrzegają przed tym, co może cię czekać

Naukowcy ze Szwecji podjęli się tematu badań nad osobami dorosłymi cierpiącymi na nadruchliwość. ADHD to przypadłość, która dotyka wielu osób. Jakby już to schorzenie nie było wystarczającym, to cierpiący na nie mogą mieć szereg innych chorób.

ADHD to powszechną przypadłością neuropsychiatryczną. Jej głównymi cechami jest nadruchliwość, problemy z koncentracją oraz mnogość tików nerwowych. Osobie cierpiące na ADHD mają problemy z wysiedzeniem w miejscu i robią kilka rzeczy naraz.

Szwedzcy badacze z Karolinska Institute wzięli pod lupę nie tylko samo ADHD, ale również powikłania zdrowotne z nim związane. Prowadząca badania Ebba Du Rietz mówi, że osoby cierpiące na wspomnianą nadpobudliwość wykształcają w sobie długotrwałe choroby. Mogą one dotyczyć nie tylko motoryki, ale również układu nerwowego, układu oddechowego oraz metabolizmu.

Naukowcy stworzyli ogromną grupę badawczą składającą się z ponad 4 milionów przypadków ADHD, które historycznie wystąpiły w Szwecji. Rejestr prowadzony przez 40 lat (1973-2013) wśród osób urodzonych w latach 1932-1995 pokazał, że ludzie cierpiący na ADHD mają szanse zachorować na 35 różnych schorzeń częściej niż ludzie bez nadpobudliwości psychoruchowej.

Szczególnym polem badań nad ADHD były choroby motoryczne. Okazało się, że ludzie z tą przypadłością mają możliwość zachorowania praktycznie na wszystkie choroby układu kostnoszkieletowego, prócz artretyzmu. W kwestii metabolizmu, naukowcy zwrócili uwagę na nasilenie marskości wątroby ze względu na nadużywanie alkoholu prze osoby z ADHD.

Pojawiły się również wielorakie problemy ze snem, skłonność do przewlekłej obturacyjnej choroby płuc, padaczka oraz otyłość. Osoby cierpiące na ADHD charakteryzują się również zwiększonym ryzykiem chorób wieńcowych, demencji oraz zapadnięcia na chorobę Parkinsona.

Według zespołu Ebby Du Rietz, za choroby w późniejszym wieku odpowiadają nie tylko czynniki związane bezpośredni z ADHD (np. wzmożone zużywanie stawów przez nadruchliwość), ale również aspekty genetyczne. W przypadku chorób układu nerwowego, jest to błędne neuroprzekaźnictwo, które postępuje z wiekiem, zwiększając tym samym ryzyko chorób typowych dla wieku starczego.