Gatunek do tej pory nieznany nauce. Przeraża wyglądem i zachowaniem

Australijscy naukowcy odkryli nowy gatunek mrówki. Ze względu na wygląd oraz sposób żerowania został on nazwany Leptanilla voldemort, co ma stanowić nawiązanie do postaci Lorda Voldemorta z popularnych książek i filmów o Harrym Potterze.

Leptanilla voldemort został opisany na łamach czasopisma Zookeys. Przedstawiciele nowego gatunku wyróżniają się przede wszystkim smukłym oraz bladym ciałem z ostrymi żuwaczkami. Z pierwszych ustaleń badaczy z Uniwersytetu Australii Zachodniej wynika też, że owady te preferują życie w ciemnościach.

– Leptanilla voldemort jest prawie na pewno drapieżnikiem, przerażającym łowcą w ciemności. Potwierdzają to obserwacje zachowań łowieckich innych gatunków mrówek Leptanilla. Małe robotnice używają swoich ostrych żuwaczek i mocnych żądeł do unieruchomienia glebowych stonóg znacznie większych od siebie, zanim przeniosą swoje larwy, które pożywią się padliną – powiedział dr Mark Wong, główny autor badania opisującego nowy gatunek.

Jak dotąd znaleziono tylko dwa okazy Leptanilla voldemort. Zostały odkryte przypadkowo, podczas badań ekologicznych, które miały udokumentować zwierzęta żyjące pod ziemią w suchym regionie Pilbara w północno-zachodniej Australii. Naukowcy nie są tym jednak zniechęceni, ponieważ wcześniej znane gatunki z rodziny Leptanilla to również owady preferujące skryty tryb życia.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

– W przeciwieństwie do większości mrówek, gatunki Leptanilla żyją w małych koloniach, zwykle składających się z królowej i tylko około stu robotnic, a gniazdują i żerują wyłącznie pod ziemią – tłumaczy dr Wong.

Chociaż Australia ma jeden z najwyższych poziomów różnorodności mrówek na świecie (wedle szacunków to od 1300 do ponad 5000 gatunków), Leptanilla voldemort jest dopiero drugim gatunkiem z rodziny Leptanilla odkrytym na tym kontynencie. Pierwszym był Leptanilla swani, który szczegółowo opisano już w 1932 r.

"Przystosowane do życia w ciemności, robotnice Leptanilla są ślepe, pozbawione pigmentacji i mierzą od jednego do dwóch milimetrów. Niewiele większe niż ziarnko piasku mogą bez wysiłku poruszać się w glebie" - wyjaśniają naukowcy cytowani przez Zookeys.