Niezwykłe płazy. Zawdzięczają swój wygląd rzadkiej cesze

Wystarczy odwrócić je na plecy by zobaczyć ich wnętrze - w dosłownym znaczeniu. Przez ich półprzezroczysty brzuch zobaczyć można ich kości, narządy wewnętrzne i bijące serce.

Nieznane w Polsce żaby szklane, zamieszkujące tropikalne lasy Ameryki Środkowej i Południowej, zaskakują swoją zdolnością do stawania się przezroczystymi. Naukowcy odkryli, że te małe płazy ukrywają niemal wszystkie swoje czerwone krwinki w wątrobie, co pozwala im na skuteczny kamuflaż.

W naturze przezroczystość jest cechą charakterystyczną dla stworzeń wodnych, takich jak larwy węgorzy czy meduzy. Dla zwierząt lądowych, takich jak żaby szkliste, osiągnięcie tego efektu jest znacznie trudniejsze. Czerwone krwinki, zawierające hemoglobinę, pochłaniają światło, co sprawia, że skóra staje się nieprzezroczysta.

Aby dowiedzieć się, jak żaby szklane stają się "niewidzialne", naukowcy użyli specjalnych kamer. W nocy, gdy płazy żerują i rozmnażają się - ich ciała są kolorowe. W dzień zaś, gdy śpią na liściach, większość ich ciała staje się półprzezroczysta. Wyjątkiem jest ich grzbiet, który stale pozostaje limonkowo-zielony. Jak podaje science.org, to pomaga płazom wtapiać się w otoczenie i chronić przed drapieżnikami.

Naukowcy zaobserwowali w warunkach laboratoryjnych, że podczas snu, żaby szklane są od 34% do 61% "bardziej przezroczyste" podczas snu, niż gdy są aktywne. Zwiększona "przezroczystość" łączona jest przez naukowców z brakiem czerwonych krwinek przepływających przez żyły płazów.

Aby zrozumieć, gdzie trafiają krwinki, naukowcy zastosowali technikę obrazowania fotoakustycznego. Odkryli, że w ciągu dnia wątroby żab są wypełnione czerwonymi krwinkami, co zwiększa ich objętość o ok. 40%. Żaby szkliste mogą przechowywać aż 89% swoich czerwonych krwinek w wątrobie, co jest niezwykłe w porównaniu do innych żab drzewnych.

Nadal nie wiadomo, jak te zwierzęta radzą sobie z tak ekstremalną adaptacją, nie transportując tlenu przez 12 godzin dziennie. Kolejną zagadką jest, jak unikają tworzenia się niebezpiecznych skrzepów krwi. Rozwiązanie tej zagadki może mieć znaczenie dla medycyny ludzkiej, zwłaszcza w kontekście leczenia zakrzepów.