Technologie i dzieci: Jak odczytywać system PEGI?

Nie w każdą grę mogą grać najmłodsi. System PEGI pozwala sprawdzić, dla jakiej grupy wiekowej przeznaczona jest produkcja. Jak odpowiednio czytać oceny PEGI?

PEGI to system, dzięki któremu rodzice i opiekunowie mogą zobaczyć, czy gra, którą chcą kupić dziecku, jest odpowiednia dla jego grupy wiekowej. PEGI jedynie informuje, jest swego rodzaju doradcą, a to oznacza, że sprzedawcy nie muszą brać pod uwagę przyznanej kategorii wiekowej i mogą sprzedać grę dla dorosłych nieletniemu. Nie świadczy to jednak o tym, że PEGI jest bezużyteczne - to dobra pomoc dla nieświadomego dorosłego, dzięki której może mieć pewność, że dziecko nie zobaczy podczas zabawy nieodpowiednich dla niego treści.

Oznaczenia systemu PEGI pojawiają się nie tylko na pudełkach z grami. Przyznaną kategorię wiekową znajdziemy też w cyfrowych sklepach z grami oraz na początku zwiastunów gier, więc zawsze będzie wiadomo, do kogo skierowana jest produkcja.

PEGI 3 - gra z takim znaczkiem jest odpowiednia dla wszystkich grup wiekowych. Jeśli w produkcji występuje przemoc, to tylko w komicznym, przerysowanym kontekście, tak jak w kreskówkach czy filmach animowanych. Nie ma w niej rzeczy strasznych (nie tylko scen, ale i dźwięków, które mogłyby przestraszyć grającego) ani wulgaryzmów. Przykłady gier: serie FIFA, Pro Evolution Soccer, NBA, Farming Simulator, Project CARS.

PEGI 7 - To mniej więcej podobne gry do tych z kategorii “PEGI 3”, jednak mogą pojawiać się sceny, które dla najmłodszych będą straszne. Osoby mające około 7 lat mogą śmiało przy takich tytułach się bawić. Przykłady gier: seria Lego, Rayman Origins, Rayman Legends, Plants vs. Zombies: Garden Warfare.

PEGI 12 - W takich grach przemoc jest bardziej realistyczna i dosadna. Może pojawiać się też bardziej dosłowna nagość. Wulgaryzmy jeśli są obecne, to bez nawiązań do seksu. Przykłady gier: Need for Speed, The Sims 4, Sid Meier’s Civilization VI, Minecraft Story Mode, Heroes of the Storm.

PEGI 16 - Przemoc i “aktywność seksualna” może przypominać rzeczywistość. Bohaterowie mogą popełniać przestępstwa, używać ostrzejszych wulgaryzmów, palić papierosy lub brać narkotyki. Przykłady gier: Star Wars: Battlefront, Titanfall 2, Diablo III, Dark Souls III.

PEGI 18 - Gry powstałe z myślą o dorosłym odbiorcy. To oznacza, że nie brakuje w nich scen realistycznej przemocy, nie nadają się dla najmłodszych. Przykłady gier: GTA V, Wiedźmin 3, Battlefield 1.

Dodatkiem do kategorii wiekowych są specjalnie obrazkowe opisy wyjaśniające, dlaczego dana produkcja została oceniona w konkretny sposób i co dokładnie może się w niej znajdować. Funkcjonuje osiem opisów:

Wulgarny język (znaczek #@!) - w grze można usłyszeć wulgaryzmy.
Dyskryminacja (znaczek trojga ludzi) - w grze pojawiają się przypadki dyskryminacji.
Narkotyki (znaczek strzykawki) - postaci biorą narkotyki bądź też do nich nawiązują.
Strach (znaczek pająka) - pojawiają się elementy, które mogą przestraszyć najmłodszych.
Hazard (znaczek kostek do gry) - produkcja może zachęcać do uprawiania wirtualnego hazardu, przy okazji ucząc w ten sposób zasad prawdziwych hazardowych gier.
Seks (znaczek symboli płci) - pojawiają się sceny seksu, nagości lub nawiązania do zachowań o charakterze seksualnym.
Przemoc (znaczek zaciśniętej pięści) - występują sceny przemocy.
Online (znaczek komputera) - da się grać w sieci.

System PEGI ma charakter informacyjny, jednak opisuje gry w bardzo skrótowy sposób. Przyznawane kategorie wiekowe pomagają zorientować się, dla jakiego odbiorcy jest dana gra, lecz przed zakupem zawsze warto dowiedzieć się o produkcji czegoś więcej - obejrzeć zwiastuny, przejrzeć zdjęcia, przeczytać recenzje i komentarze. Dzięki temu wiedza na temat gry będzie większa, więc łatwiej podjąć decyzję, czy dziecko powinno w nią zagrać. Nie wolno też zapomnieć o tym, by kontrolować, w co grają najmłodsi.