Pamięć taśmowa jest najdłużej stosowanym medium do przechowywania danych komputerowych. Wprowadzono ją w 1951 roku i jej biblioteki działają jeszcze obecnie
Pamięć taśmowa jest najdłużej stosowanym medium do przechowywania danych komputerowych. Wprowadzono ją w 1951 roku i jej biblioteki działają jeszcze obecnie - poinformował magazyn Technology Review.
Taśma magnetyczna jako nośnik danych i jednocześnie medium do ich przechowywania została po raz pierwszy zastosowana w komputerze UNIVAC w lipcu 195. roku. Pierwsze taśmy miały jak na owe czasy ogromną pojemność 128 KB (kilobajtów). Obecnie biblioteki taśmowe mają pojemność 70 TB (terabajtów).
Bibliotek taśmowych obecnie używają urzędy administracji centralnej i instytucje, gdzie znajduje się wiele danych historycznych oraz firmy, w których konieczna jest praca na wielkich zbiorach danych.
Jedną z największych bibliotek taśmowych posiada National Center for Atmospheric Research (NCAR), amerykańska agenda rządowa zajmująca się badaniem i prognozowaniem zmian atmosferycznych. Dzięki pochodzącym z niej danym i pracującym na nich superkomputerom, NCAR może tworzyć modele klimatu i przewidywać skutki globalnego ocieplenia, nie tylko w USA.
Wiele bibliotek taśmowych znajduje się także w militarnych centrach komputerowych - do tej pory używają ich zarówno rosyjskie siły strategiczne, jak i ośrodki obliczeniowe amerykańskich sił strategicznych.
Napędy taśmowe zaczęły być wypierane z powszechnego użycia wraz ze zmianą modelu informatyzacji, w końcowych latach 70., kiedy pojawiły się pierwsze mikrokomputery. Miały one inne nośniki pamięci - małe twarde dyski (pamięci oparte na dużych twardych dyskach znane są od 195. roku). W 1980 roku pierwszy twardy dysk stosowanego do dzisiaj typu wyprodukowała firma Seagate. Miał on pojemność 5 MB.