Armia brytyjska chce wzmocnić artylerię rakietową. Na horyzoncie kolejne M270

Brytyjskie siły zbrojne zamierzają pozyskać dodatkowych 15 gąsienicowych wyrzutni M270 Multiple Launch Rocket Systems (MLRS) i jeden wóz zabezpieczenia technicznego Repair and Recovery Vehicle (RRV). Wątpliwości w tym zakresie rozwiała odpowiedź udzielona przez brytyjską minister stanu Marii Eagle na pytanie zadane przez parlamentarzystę Jamesa Cartlidge'a.

10 marca 2025 r. stało się jasne, że pomimo napięć w relacjach ze Stanami Zjednoczonymi, Londyn nie zamierza zmieniać strategii modernizacji zasobów artyleryjskich i odwracać się od sojusznika z Waszyngtonu. Podjęta decyzja – w zasadzie chyba najbardziej racjonalna w realiach Royal Artillery – zakłada dalsze uzależnianie się od Amerykanów w zakresie polowej artylerii rakietowej. Jeśli wszystko pójdzie zgodnie z planem, kontrakt ma zostać podpisany do końca 2025 r.

Mimo że brytyjskie plany zamówienia kolejnych M270 są jak na razie na etapie koncepcyjnym, to nie wydaje się, żeby uległy jakimkolwiek zmianom. Na horyzoncie nie widać zasadniczego rywala, a zmiana dostawcy wiązałaby się z kolosalnymi kosztami logistycznymi. Za sprzętem idzie cały ogon, w tym szkolenia czy baza części zamiennych. Modernizacja artylerii to sprawa bardzo skomplikowana, ale jednocześnie bardzo pożądana. Brytyjczycy nie chcą znaleźć się w sytuacji niektórych sojuszników.

Artylerię rakietową modernizuje również Francja, która nadal nie wybrała pomiędzy rozwiązaniem suwerennym, izraelskim PULS-em a, ewentualnym pozyskaniem HIMARS-ów, a aktualnym od niedawna możliwym zakupem wieloprowadnicowych systemów Pinaka z Indii, których jedynym zagranicznym użytkownikiem jest armeńska artyleria. Rodzi to wiele niepewności, a przede wszystkim wydłuża czas oczekiwania następców systemów Lance-Roquettes Unitaire (LRU), znanych też pod oryginalnym oznaczeniem M270A1 MLRS.

W przeciwieństwie do Francuzów Brytyjczycy mają jasno sprecyzowany plan, ale na przeszkodzie może stanąć nadwątlony sojusz albo środki pieniężne, których Brytyjczykom na pewnym etapie może zabraknąć. Większe znaczenie ma obecna amerykańska polityka, ale Londyn wierzy, że kluczowe znaczenie będzie miał wynoszący 6% stopień brytyjskiego udziału w produkcji i utrzymaniu M270 i RRV. Pozwala krajowi uczestniczyć w modernizacji i konserwacji jednostek artyleryjskich i może stać się swoistym listem żelaznym, który ma zapewnić nietykalność i ochronić przed humorami ze strony Białego Domu.

Eagle potwierdziła, że Wielka Brytania ma obecnie zabezpieczone 61 wyrzutni M270 MLRS i osiem wozów RRV na tym samym podwoziu. Nie oznacza to jednak, że wszystkie pozostają w stanie używalności. Tych może być nie więcej niż 30 sztuk. Brytyjskie M270 są zdolne do odpalania pocisków Guided Multiple Launch Rocket Systems (GMLRS), zapewniających możliwości uderzeniowe dalekiego zasięgu na dystansie do 70 km.

Do 2030 r. British Army ma dysponować 85 wyrzutniami M270 doprowadzonym do standardu A2. Z własnych zasobów – rezerwy sprzętowej – Royal Artillery pozyska aż 69 wyrzutni. Natomiast reszta ma pochodzić właśnie ze Stanów Zjednoczonych.

Modernizacja z jednej strony ma zwiększyć ich zalety operacyjne, z drugiej zaś – pozwolić na pozostanie w linii do 2050 r. Zaplanowane unowocześnienie sprawi, że będą mogły wykorzystywać każdy typ amunicji precyzyjnej do systemu MLRS/HIMARS. Oznacza to, że będą strzelać pociskami GMLRS-ER o zasięgu do 150 km i Precision Strike Missile (PrSM) o zasięgu do 499 km (w wersji Increment 1).

Potencjalny zakup większej liczby wyrzutni MLRS i ulepszonych zapasów amunicji odzwierciedla rosnące zainteresowanie Wielkiej Brytanii ogniem dalekiego zasięgu i możliwością przeprowadzania głębokich uderzeń. W budżecie zagwarantowano zasoby finansowe 800 mln funtów w ciągu 10 lat, z których pokryje się zakup pocisków kierowanych GMLRS i nowych pocisków GMLRS-ER o zasięgu do 150 km. Ze względów bezpieczeństwa Londyn nie ujawnił konkretnej liczby pozyskiwanej amunicji.

M270 często nazywana jest gąsienicowym HIMARS-em z dwukrotnie większą ładownością, przenosi 12 rakiet umieszczonych w dwóch zasobnikach po 6 w każdym. Załoga składająca się z trzech członków (kierowcy, strzelca i dowódcy) może wystrzelić 12 rakiet w mniej niż 60 sekund bez opuszczania zamkniętej kabiny.

Modernizacja – odbywająca się w Stanach Zjednoczonych w zakładach Lockheeda Martina (każdorazowo M270 z Wysp Brytyjskich muszą udać się na inny kontynent) – zakłada przede wszystkim instalację nowej opancerzonej kabiny, modyfikację układu napędowego oraz podzespołów samej wyrzutni. Zainstalowany zostanie nowy system kierowania ogniem pozwalający na strzelanie pociskami GMLRS-ER. Kompozytowe gąsienice mają pomóc w redukcji zużycia paliwa, co pozytywnie wpłynie na wzrost zasięgu i redukcję kosztów logistycznych, w tym zaopatrywania w paliwo. Zamontowane kamery do obserwacji otoczenia pojazdu pozwolą na zwiększenie świadomości sytuacyjnej załogi.

Artyleria rakietowa to jeden z dwóch filarów brytyjskich wojsk lądowych w zakresie niszczenia celów przeciwnika w głębi jego uszykowania. Drugim jest artyleria lufowa. W tym zakresie Brytyjczycy uruchomili program Mobile Fires Platform (MFP). W kwietniu 2024 r. premier Wielkiej Brytanii Rishi Sunak podczas wizyty w Berlinie poinformował, że następcami armatohaubic samobieżnych AS90 staną się kołowe jednostki artyleryjskie RCH 155 na podwoziu transporterów opancerzonych Boxer.

W pokonanym polu pozostała południowokoreańska Hanwha, która ruszyła po brytyjski kontrakt ze zmodyfikowaną armatohaubicą K9A2 Thunder i BAE Systems proponujące Archery. Warto jednak przypomnieć, że w ramach rozwiązania tymczasowego British Army pozyskała 14 kołowych haubic Archer kal. 155 mm, które zastąpiły Według Military Balance 2024 brytyjska artyleria składa się z 574 sztuk sprzętu różnego typu. W tej zbiorczej liczbie zawiera się 71 samobieżnych jednostek kal. 155 mm (14 Archer, 57 AS90), 114 haubic holowanych L118 kal. 105 mm, 29 wieloprowadnicowych M270B1 kal. 227 mm, a także 360 moździerzy L16A1 kal. 81 mm.

Twórz treści i zarabiaj na ich publikacji. Dołącz do WP Kreatora