Już podczas ubiegłorocznej konferencji Hot Chips firma Fujitsu zdradziła pierwsze szczegóły na temat rozwijanego pod nazwą kodową Venus 8-rdzeniowego procesora SPARC64 VIII, który ma być produkowany na 300-milimetrowych waflach krzemowych w technologii 45 nanometrów.
Już podczas ubiegłorocznej konferencji Hot Chips firma Fujitsu zdradziła pierwsze szczegóły na temat rozwijanego pod nazwą kodową Venus 8-rdzeniowego procesora SPARC64 VIII, który ma być produkowany na 300-milimetrowych waflach krzemowych w technologii 45 nanometrów. Układ powinien osiągać wydajność 128 gigaflopsów, a więc około 2,4 razy większą niż obecne najszybsze procesory x86, którymi są intelowskie Core i7-965 taktowane zegarem 3,2 GHz (51,2 Gflops przy podwójnej dokładności, DP).
Fujitsu opublikował też –. niestety na razie tylko w języku japońskim – dokumentację opisującą zastosowane w procesorze SPARC64 VIIIfx specjalne rozszerzenie zestawu instrukcji SIMD–HPC–ACE (High Performance Computing–Artithmetic Computational Extensions), uzupełniających standardowe instrukcje SPARC V9. Schemat blokowy procesora pokazuje, że cztery rdzenie współdzielą pamięć podręczną drugiego poziomu, która jest połączona z czterokanałowym kontrolerem pamięci dla modułów DDR3. Nie wiadomo, czy jest on przystosowany do obsługi układów typu Registered DIMM (tak jak AMD Opteron i Xeony z rodziny Nehalem) czy też Fully Buffered DIMM (tak jak starsze Xeony, UltraSPARC T1/T2 i Sun Rock).
Według doniesień azjatyckich mediów podczas konferencji Fujitsu Forum 200. można było obejrzeć układy wzorcowe SPARC64 VIIIfx; w tym wypadku firma Fujitsu podkreślała, że jej procesor osiąga swoją wydajność obliczeniową przy wyraźnie niższym poborze mocy niż układy Intela obecnej generacji.
Wysoka wydajność jest istotnym kryterium zastosowania przyszłych procesorów SPARC6. w planowanym japońskim superkomputerze następnej generacji. Jego instalacja ma rozpocząć się w przyszłym roku, a maszyna powinna osiągnąć wydajność około 10 petaflopsów. Komputer ten jest częścią prowadzonego przez japoński instytut badawczy RIKEN projektu Keisoku Keisan-ki, którego celem jest skonstruowanie hybrydowego superkomputera składającego się z komputera wektorowego oraz systemu masowo równoległego (Massively Parallel Processors, MPP), wyposażonego w kilka tysięcy wspomnianych procesorów SPARC.
Część wektorową miały początkowo dostarczyć Hitachi i NEC, jednak ta ostatnia firma poinformowała, że wycofuje się z projektu. Mimo to NEC przygotuje plany nowej architektury wektorowej i optycznej techniki łączności, nad którymi zostały zakończone prace projektowe i rozwojowe –. zabraknie jedynie gotowych elementów konstrukcyjnych. Dział NEC Electronics boryka się z problemami finansowymi i powinien wkrótce połączyć się z firmą Renesas. NEC zadecydował teraz, że nie będzie czynił ogromnych inwestycji koniecznych do skonstruowania komputera wektorowego. Koncern ten chce się w przyszłości skupić na rozwijaniu serwerów do zastosowań w cloud computingu.
Sytuacja stała się o tyle paradoksalna, że jednym z wyraźnych celów japońskiego projektu superkomputera następnej generacji było uzyskanie koniecznej do jego zbudowania wiedzy i zasobów w samej tylko Japonii. Do około 201. roku planowany jest kolejny superkomputer, który powinien osiągnąć moc 1 eksaflopsa (1000 petaflopsów) – również przy poborze mocy pozostającym na poziomie około 10 megawatów. Aby to osiągnąć, potrzebne byłyby procesory o stukrotnie większej wydajności niż w przypadku komputera dziesięciopetaflopsowego.
Od 2002 do 2004 roku skonstruowany przez firmę NEC Earth Simulator przewodził liście 500 najszybszych superkomputerów świata; od tamtej pory japońska technologia stale traci kontakt z czołówką.
wydanie internetowe www.heise-online.pl