Nintendo 3DS. Krótki test kieszonkowej konsoli 3D

Zabawa z wyposażonym w trójwymiarowy ekran 3DS-em potrafi podobno wciągać. Sprawdziliśmy jak bardzo

Producenci sprzętu elektronicznego starają się, aby technologia 3. stała się najbardziej pożądanym dobrem na rynku. Niestety, ze względu na wysokie ceny telewizorów, konieczność stosowania niewygodnych okularów oraz niewielką liczbę filmów mających prawdziwą głębię, trzeci wymiar z trudem przebija się do naszych domów. Pojawia się jednak światełko w tym trójwymiarowym tunelu - jest nim kieszonkowa konsola Nintendo 3DS, na ekranie której 3D widać gołym okiem.

3D jak trójwymiar

3DS raczy nas trójwymiarowym obrazem, który widzimy bez konieczności stosowania jakichkolwiek dodatkowych akcesoriów. Jest to wynikiem zastosowania ekranu LCD wyposażonego w specjalny filtr. Dzięki niemu kolejne linie pionowe ekranu widoczne są tylko dla prawego albo tylko dla lewego oka. Oznacza to jednak, że musimy patrzeć na ekran pod odpowiednim kątem. Na szczęście w wypadku małego, 3,5-calowego wyświetlacza nie jest to trudne. Jakość wrażenia 3. jest naprawdę dobra, jednak podczas pracy trójwymiarowej obraz staje się znacznie ciemniejszy i mniej kontrastowy niż w wypadku pracy w 2D. Szkoda.

Nintendo potrafi także robić zdjęcia 3D. Niestety, ich jakość jest bardzo słaba i nadaje się głównie na potrzeby gier AR (Augmented Reality, wyświetlanie interaktywnych obrazów animowanych na rzeczywistym obrazie pochodzącym z kamery).

Dwa panele

Konsola wyposażona jest w dwa niezależne ekrany LCD. Pierwszy, 3,5-calowy, trójwymiarowy już poznaliśmy. Drugi zapewnia wyłącznie obraz 2. i jest jeszcze mniejszy. Jest za to dotykowy. Pomaga on nam sterować funkcjami konsoli i wieloma opcjami w grach. Pomysł ciekawy i jak się okazuje w praktyce - wygodny, choć przez pierwsze minuty obsługa urządzenia może wydawać się dosyć skomplikowana.

Polecamy w wydaniu internetowym komputerswiat.pl: Globalna wycena piractwa 2010 - zobacz jak wypadła PolskaGlobalna wycena piractwa 2010 - zobacz jak wypadła Polska

Jakość wykonania i obsługi

To chyba najbardziej kontrowersyjny element oceny 3DS-a, który kosztuje przecież niemało, bo 100. złotych. Stylistyka obudowy, delikatnie mówiąc, trąci myszką. Jakość wykonania obudowy jest dobra, ale mające być atrakcją cieniowanie kolorów wygląda trochę jak praca amatora, któremu wpadł w ręce aerograf. Na domiar złego, otwierany panel górny sprawia wrażenie obluzowanego. Tymczasem podczas gry pojawia się miłe zaskoczenie. Konsola pewnie leży w dłoniach, plastik nie trzeszczy, a przyciski i manipulatory są wygodne, dobrze rozlokowane oraz pozwalają na precyzyjną kontrolę gry.

Nieco rozczarowuje akumulator. Wielbiciele wielogodzinnych potyczek będą musieli robić sobie przerwę na kawę i kanapkę co mniej więcej 3 godziny zabawy. Chyba że znajdą w pobliżu gniazdko elektryczne.

Jakość zabawy

Konsola służy głównie do grania, a więc do zabawy. I właśnie jakość zabawy jest chyba najmocniejszą stroną 3DS-a. Gry, które mieliśmy okazję wypróbować, charakteryzują się niezbyt fotorealistyczną, ale bardzo atrakcyjną grafiką. Zabawa jest przednia. Oto przykład. W Face Raiders wykonujemy zdjęcie dowolnej osoby. Staje się ona w tym momencie naszym przeciwnikiem w szalonej strzelance AR. Podczas zabawy wykorzystujemy czujniki ruchu i położenia konsoli. Gracz obserwowany z zewnątrz wygląda jak fotograf miotający się po pokoju i pragnący zrobić zdjęcie uciekającej muchy.

Po włożeniu kartridża z tytułem Nintendogs + Cats stajemy się z kolei opiekunem szczeniaka. Wspólne spacery, pielęgnacja, zabawy, zakupy jedzenia i innych akcesoriów oraz treningi do psich zawodów mogą nas całkowicie pochłonąć na wiele dni i nocy, a radość naszego wirtualnego zwierzaka wciąż jednakowo cieszy.

Tradycyjne tytuły konsolowe, jak LEGO StarWars III czy Street Fighter IV, potrafią też mocno wciągnąć.

Obecnie dostępnych jest niewiele gier dedykowanych dla 3DS-a, ale ich liczba będzie z pewnością rosła - producent zapowiedział także pierwszą aktualizację firmware. Konsola zapewnia także dostęp do własnej społeczności użytkowników i możliwość gry wieloosobowej, na przykład z kimś, kto aktualnie znajduje się w zasięgu karty Wi-Fi naszego urządzenia.

Cena konsoli i gier

Nie oczekujmy w tym miejscu samych pochwał. Konsola jest droga i na pierwszy rzut oka nie wydaje się warta 1000 złotych. Co gorsza, wraz z urządzeniem dostajemy tylko grę Face Raiders, która dobrze pokazuje możliwości konsoli, ale nie wszystkim się spodoba i raczej nie będziemy się w nią zagrywać całymi dniami. Pozostałe tytuły nie są tanie. Każdy kosztuje od 13. do nawet 240 złotych. Na domiar złego wszystkie (na razie) są w języku angielskim, a więc najmłodsi gracze będą musieli często korzystać z pomocy rodziców.

Polecamy w wydaniu internetowym komputerswiat.pl: Globalna wycena piractwa 2010 - zobacz jak wypadła PolskaGlobalna wycena piractwa 2010 - zobacz jak wypadła Polska

Podsumowanie i tabela testowa

Nintendo 3DS to połączenie kilku ciekawych rozwiązań technicznych z wygodnym sterowaniem i co najmniej kilkoma wciągającymi grami, co zapewnia dobrą zabawę nie tylko dla dzieci. Na drugą szalę położyć trzeba jednak mało atrakcyjny wygląd, przeciętną wydajność akumulatora i spore koszty całej inwestycji. Nie ulega jednak wątpliwości, że gdy cena konsoli Nintendo nieco spadnie, 3DS może stać się rynkowym hitem.

Polecamy w wydaniu internetowym komputerswiat.pl: Globalna wycena piractwa 2010 - zobacz jak wypadła PolskaGlobalna wycena piractwa 2010 - zobacz jak wypadła Polska