W roku 2011 albo 2012 ruszy VIS (Wizowy System Informacyjny, Visa Information System) – biometryczna baza danych służąca do weryfikacji tożsamości osób mających prawo pobytu na terenie państw, które podpisały układ z Schengen.
W roku 2011 albo 2012 ruszy VIS (Wizowy System Informacyjny, Visa Information System) – biometryczna baza danych służąca do weryfikacji tożsamości osób mających prawo pobytu na terenie państw, które podpisały układ z Schengen.
Problemy związane z rejestracją i utrzymywaniem baz danych odcisków palców były jednym z głównych zagadnień omawianych podczas konferencji BIOSIG 2010 w Darmstadt, zorganizowanej przez grupy CAST Forum oraz Biometrics European Stakeholder Network (BEST Network).
Tim Cooper z ośrodka badawczego agencji Frontex (Europejskiej Agencji Zarządzania Współpracą Operacyjną na Granicach Zewnętrznych Państw Członkowskich Unii Europejskiej) ostrzegał, że wraz z rosnącą liczbą zgromadzonych rekordów biometrycznych ich użyteczność zaczyna się zmniejszać. Według jego spostrzeżeń istnieje 1. wielkich baz danych, z których każda na swój sposób i niezależnie od innych rejestruje informacje biometryczne. Już sama ich wymiana między ośrodkami jest problemem. Ponadto w połączeniu z różnymi narodowymi regulacjami co do wglądu do tych danych należy się spodziewać problemów etycznych w dziedzinie ochrony informacji, kiedy tylko zawartość całej czternastki trafi do chmury – a Cooper nie ma wątpliwości, że się tak stanie choćby ze względu na obniżenie kosztów działania bazy VIS.
Także Günter Schumacher z europejskiego JRC (Joint Research Centre)
mówił o przyszłości bazy VIS. Na razie zgromadzono w niej 10 milionów odcisków palców – zarówno w przypadku przyjętych, jak i odrzuconych wniosków o zezwolenie na pobyt na terenie UE. Schumacher przedstawił dokument opisujący metody biometryczne stosowane podczas kontroli granicznych. Są one przeprowadzane w tak różny sposób, że uzyskanych za ich pomocą danych nie da się porównać. W efekcie negatywne doświadczenia przy stosowaniu biometrii mogą zostać wykorzystane przez jej przeciwników.
Fares Rahmun mówił z kolei o pobieraniu w wybranych konsulatach odcisków palców do cyfrowych dokumentów VIS. Pierwsze 1. tysięcy rekordów zapisane w konsulatach w Damaszku i Ułan Bator okazało się w większości bezużytecznych. Przeciętnie 75 procent wszystkich odcisków palców nie odpowiadało minimalnym kryteriom jakościowym bazy danych VIS: weryfikacja testowej wizy na odpowiednio wyposażonych lotniskach Schönefeld i Tegel skończyła się fiaskiem. Dopiero ponowne przeszkolenie personelu, kosztowna produkcja filmu instruktażowego dla wnioskodawców i zastosowanie dodatkowych środków (takich jak wykładanie mat do czyszczenia palców) przyniosło lepsze rezultaty. Tym niemniej wyniki wciąż jeszcze charakteryzowały się zbyt wysokim wskaźnikiem błędu (na poziomie 15–16 procent).
Punkty wizowe konsulatów to kuloodporne instalacje, w których skaner odcisków palców znajduje się w pomieszczeniu za szybą zabezpieczającą; sprzęt musi być umieszczony tak, aby nie dało się wprowadzić w błąd pracownika placówki dyplomatycznej.
wydanie internetowe www.heise-online.pl