Z niewielką pomocą japońskich studentów bakterie nauczyły się rozwiązywać popularną łamigłówkę. Dalsze prace mogą doprowadzić do stworzenia biochemicznego komputera
Z niewielką pomocą japońskich studentów bakterie nauczyły się rozwiązywać popularną łamigłówkę. Dalsze prace mogą doprowadzić do stworzenia biochemicznego komputera - informuje "New Scientist".
Zasady gry w Sudoku są proste. Kwadratowy diagram gry jest podzielony na 9 identycznych kwadratów. Każdy z nich jest podzielony na 9 kolejnych. Zadaniem gracza jest wypełnienie wszystkich 8. kwadratów cyframi od 1 do 9. W każdym rzędzie i każdej kolumnie dana cyfra może wystąpić tylko raz. Podobnie w każdym z 9 większych kwadratów - cyfry nie mogą się w nich powtarzać.
Proste reguły zainspirowały kierowany przez Ryo Taniuchi zespół studentów z uniwersytetu w Tokio, by nauczyć bakterie łatwiejszej wersji - z kwadratem 4 na 4.
Studenci zaczęli od wytypowania 1. szczepów bakterii, z których każdy miał określone cechy genetyczne, przyporządkowane jednemu z pól. Każda z bakterii mogła także przybierać jeden z czterech kolorów, odpowiadający liczbowej wartości charakterystycznej dla kwadratu.
Jak w każdym sudoku, pewne kwadraty miały od początku określona wartość ( bakterie skłoniono do przybrania określonej barwy). Pozostałe informowały się nawzajem o swoim położeniu w diagramie i przybranym przez siebie kolorze za pomocą enzymów - rekombinaz RNA, upakowanych w wirusach. Bakterie zostały tak zaprogramowane, by akceptować RNA tylko od bakterii z tego samego rzędu czy kolumny, co pozwalało uzyskać rozwiązanie - mozaikę, w której kolory w poszczególnych rzędach i kolumnach nie powtarzały się.
Typowe sudoku 9 na 9 wymagałoby 8. szczepów bakterii.
Programowanie bakterii nie jest nowym zabiegiem, jednak do ich genomów można wprowadzić tylko ograniczoną ilość informacji. Dzieląc informację pomiędzy wiele komórek bakteryjnych można ominąć to ograniczenie, tworząc układy o znacznie większych możliwościach "intelektualnych" - biochemiczne komputery.