Test: karta CI w UPC zamiast dekodera

UPC na swoich stronach podaje listę telewizorów zgodnych z ich kartą CI. Z premedytacją postanowiliśmy sprawdzić działanie karty z telewizorem, który nie jest certyfikowany przez UPC. Wyszliśmy z prostego założenia, że standard CI jest po prostu takim samym standardem jak Wi-Fi czy Bluetooth. Albo coś z tym współpracuje, albo nie. Do testów posłużył nam zaawansowany telewizor Panasonic Viera WT50.

Karta CI to niewielkie urządzenie, niewiele większe od karty kredytowej, o grubości nie przekraczającej 0,5 cm. Aby zainstalować kartę w telewizorze najpierw należy umieścić w niej "kartę klucz" UPC, a następnie całość włożyć do złącza CI w telewizorze. Po włączeniu telewizora ten automatycznie rozpozna nowe urządzenie i je zainstaluje. Tutaj napotkaliśmy mały problem, ponieważ karta nie chciała współpracować z telewizorem do czasu, kiedy kazaliśmy telewizorowi zaprogramować dostępne kanały na tunerze telewizji kablowej. Ta prosta czynność sprawiła, iż karta została zainstalowana poprawnie w ciągu kilku sekund. Instalacja karty jest banalnie prosta i nie wymaga od nas żadnej wiedzy technicznej. Poradzi sobie z nią absolutnie każdy.

Największą zaletą korzystania z karty CI zamiast dekodera jest zredukowanie ilości sprzętu koniecznego do oglądania telewizji, zredukowanie ilości pilotów, a przede wszystkim wygoda obsługi. Dla mnie zawsze irytującym było, że włączam telewizor jednym pilotem, a kanały zmieniam drugim. Dzięki karcie CI wszystkie czynności wykonujemy za pomocą jednego pilota, tego którym codziennie sterujemy telewizorem. Drugą zaletą karty jest możliwość dowolnego segregowania i układania kanałów. W dekoderze UPC jesteśmy skazani na taki układ kanałów, jaki wymyśliła sobie firma. Z kartą CI możemy samodzielnie posortować kanały tak, jak sobie tego życzymy. Testowy telewizor dał nam także możliwość całkowitego ukrycia kanałów, których nie oglądamy - bardzo wygodne.

Nowoczesne telewizory potrafią po podłączeniu do nich karty pamięci, pendrive lub twardego dysku stać się pełnoprawnymi nagrywarkami. Tak też było i w naszym przypadku. Dzięki karcie CI (i podłączonemu dyskowi) uzyskujemy te same funkcjonalności, które oferują dekodery typu mediabox. Możemy programować nagrania, oglądać zapisane wcześniej programy, ale także przewijać telewizję na żywo.

Dostępny jest także elektroniczny przewodnik po programach, ich opisy no i oczywiście pełny program telewizyjny. W praktyce okazuje się zatem, że karta CI z UPC posiada niemal te same funkcjonalności, co dekoder mediabox.

Decydując się na kartę CI musimy pogodzić się z utratą części funkcjonalności. Przy korzystaniu z tego rozwiązania stracimy możliwość korzystania z usług VOD, podglądu rachunku, czy też wiadomości rozsyłanych do abonentów. Nie będziemy też mieli dostępu do kanałów takich jak np. "strefa filmowa", gdzie wyświetlane są miniaturki dziewięciu innych kanałów. Nie będzie też możliwe zamawianie dodatkowych usług z menu telewizora i będziemy musieli to zrobić przez internet lub telefonicznie.

Podczas użytkowania znaleźliśmy też jeden błąd. Korzystaliśmy z zestawu telewizor + kino domowe do reprodukcji dźwięku. Kino podłączone jest do telewizora jednym kablem HDMI z funkcją ARC - Audio Return Channel. Przy takiej konfiguracji nie udało się nam usłyszeć dźwięku z głośników kina domowego przy niektórych kanałach HD. Dźwięk z głośników telewizora był jednak emitowany poprawnie. Nie mamy jednak pewności, czy to wina oprogramowania telewizora, czy karty.

Karta CI z UPC to świetny wybór dla każdego, kto chce zredukować liczbę pilotów i urządzeń w swoim domu. Jej funkcjonalność jest bliska dekoderowi, a po podłączeniu twardego dysku lub pendrive'a nasz telewizor staje się cyfrową nagrywarką. Jedyną wadą jest utrata dostępu do serwisów VOD serwowanych prze UPC, jednak jeśli ktoś posiada telewizor z bogatymi usługami Smart TV nie stanowi to problemu.

Jarosław Babraj