Latający dywan już jest!

Prąd o zmiennej modulacji porusza mikrokieszenie powietrzne, zawarte w arkuszu polimeru, powodując jego falowanie i przesuwanie się. Jak zwracają uwagę uczeni, którzy opracowali prototyp latającego dywanu, na razie może się on poruszać, ale jeszcze nie wzniósł się samodzielnie w powietrze. Usprawnienia, jakie zamierza zastosować ekipa badawcza wraz z autorem projektu, Noahem Jafferisem z Princeton University, pozwolą zwiększyć prędkość i poprawić własności aerodynamiczne dywanu.

Cały projekt oparty był na obliczeniu Lakshminarayanana Mahadevana, matematyka i fizyka z Harvard University, który w 200. roku w Physical Review Letters opisał i przedstawił równania dotyczące konstrukcji takiego urządzenia. Cały system poruszania został oparty na mechanice ruchu skrzydeł płaszczek rai.

Jak powiedział BBC prof. James Sturm, kierujący projektem, skonstruowanie latającego dywanu nie było proste. Deformuje się on przy wysokich częstotliwościach i bez umiejętności przewidywania, w jaki sposób zachodzą te deformacje, nie ma mowy o kontroli lotu.

Przez dwa lata poprzez czujniki zainstalowane w każdej części materiału badano jego sposób rozszerzania się i kurczenia oraz tworzono usprawnienia, poprawiające wydajność i sterowalność procesem poruszania.

Obecnie "latający dywan" ma raczej ograniczony zasięg, limitowany bateriami umieszczonymi w podstawie, ale zespół Jafferisa projektuje już następny prototyp, zawierający w sobie silne ogniwa słoneczne i polimerowe baterie, które zamierza wbudować w dywan. Umożliwiłoby to swobodny lot na większe dystanse.

Jak przyznaje Noah Jafferis, przy obecnie istniejących materiałach i technologiach, latający dywan zdolny unieść jedną osobę musiałby mieć 1. metrów rozpiętości. Ogranicza to nieco zastosowanie takich pojazdów.

Zdaniem ekspertów, latające dywany pomysłu Jafferisa, mogłyby być bezzałogowym pojazdem rozpoznawczym i badawczym na innych planetach, takich jak Mars.