Ten ślimak oszałamiająco tryska insuliną i pożera ofiary żywcem

Niektóre gatunki morskich ślimaków z rodziny stożków (Conidae) wykorzystują insulinę, by oszałamiać ryby i zjeść je żywcem- informuje "New Scientist".

Ślimaki stożki zamieszkują morza tropikalne. Znanych jest ponad 50. gatunków – wszystkie drapieżne. Choć poruszają się powoli, potrafią błyskawicznie zaatakować zdobycz (rybę, robaka lub innego ślimaka) za pomocą strzałki jadowej zatrutej paraliżującą neurotoksyną. Następnie zjadają ofiarę w całości. Jak się jednak okazuje, do oszałamiania ryb stożki mogą wykorzystywać substancję mało kojarzącą się z polowaniem – obniżający poziom cukru hormon insulinę.

Jak wiedzą wszyscy diabetycy, przedawkowanie insuliny obniża poziom cukru do niebezpiecznych wartości. Niski poziom cukru (hipoglikemia)
objawia się dezorientacją, spowolnieniem, a w końcu utratą przytomności, a nawet śmiercią. Choć odnotowano już dziesiątki zabójstw przy użyciu insuliny, wydawało się, że zwierzęta nie korzystają z niej w ten sposób.

Badając jad niektórych stożków –. na przykład Conus geographus i Conus tulipa Helena Safavi-Hemami z University of Utah w Salt Lake City (USA) odkryła, że może on zawierać insulinę. Jak wykazały dalsze badania, geny odpowiedzialne za wytwarzanie insuliny są szczególnie aktywne w gruczole jadowym. W ubiegłym roku Richard Lewis z uniwersytetu w Queensland (Australia) wykazał, że część gruczołu wykorzystywana jest do rozpylania jadu w wodzie.

Po dokładnej analizie zespół Safavi-Hemami wykazał, że „ofensywna”. insulina ma odmienna strukturę niż hormon, za pomocą której mięczak reguluje poziom cukru we własnym organizmie. To najmniejsza ze znanych cząsteczek insuliny, a przy tym bardziej przypomina rybią niż ślimaczą.

Wstrzyknięcie pobranej od ślimaka insuliny małej rybie (danio pręgowany) wywołało u niej wstrząs hipoglikemiczny. Dodanie hormonu do wody, w której ryba pływała sprawiło, że natychmiast zaczęła się poruszać jednak bardzo powoli. Małe rozmiary cząsteczki insuliny mogą przyspieszać jej działanie.

Dalsze badania nad strukturą powinny pomóc w opracowaniu skuteczniejszych insulin przeznaczonych dla chorych na cukrzycę. Naukowcy chcą też wyjaśnić, czy stosowana w polowaniu insulina wyewoluowała z własnego hormonu ślimaków, czy też pojawiła się niezależnie od niej.