Największe machiny wojenne w historii

Okres gigantycznych dział i superciężkich czołgów dawno już minął, ale za to nastał czas ogromnych okrętów, wielkich samolotów i łodzi podwodnych. Oto największe maszyny militarne świata

Niemiecki superciężki czołg Panzerkampfwagen VIII Maus (Mysz) ważył 188 ton i był najcięższym pojazdem pancernym jaki kiedykolwiek powstał. Jego rolą miało być przełamywanie umocnień przeciwnika, przy jak najmniejszych własnych obrażeniach. Decyzja o budowie czołgu Maus zapadła w 1942 roku a jego zaprojektowanie Adolf Hitler zlecił Ferdynandowi Porsche. Do 1944 roku powstały tylko dwa prototypy czołgu, (z zamówionych pięciu) z czego tylko jeden wyposażony był w wieżę. Pojazd miał 10,2 metra długości, 3,71 metra szerokości i 3,62 metra wysokości i chociaż rozmiarami przypomina dzisiejsze podstawowe czołgi bojowe, to jest od nich zdecydowanie cięższy. Służące w Polsce Leopardy czy amerykańskie Abramsy ważą około 55-65 ton, podczas gdy Mysz ważyła blisko 190 ton. Niemiecki czołg był tak ciężki, że nie mógłby korzystać z mostów, dlatego miał pokonywać rzeki po dnie. Jego głównym uzbrojeniem była armata 128 mm z zapasem 68 pocisków i sprzężona z nim armata 75 mm z zapasem 200 pocisków. Główna armata mogła przebić pancerz alianckich czołgów z odległości 3,5 kilometra. Dodatkowe uzbrojenie stanowił karabin maszynowy MG 34 kalibru 7,92 mm. Maus osiągał prędkość 20 km/h, miał zasięg 193 km, co przy pojemności baku 2700 litrów dawało spalanie w wysokości 1600 l na 100 km. Żaden z dwóch wyprodukowanych prototypów nie wziął udziału w walce, a w 1945 roku wpadły w ręce wojsk sowieckich. Dziś jedyna „Mysz” stoi w Muzem czołgów w Kubince koło Moskwy.

Schwerer Gustav (Ciężki Gustaw) było niemieckim działem kolejowym z czasów drugiej wojny światowej, które mogło niszczyć bunkry (i mury o grubości do 7 metrów) z odległości 50 kilometrów. Prace nad działem rozpoczęły się w 1935 roku ale zakończyły dopiero 7 lat później w 1942. Ich efektem był stalowy potwór o wadze 350 ton i lufie długiej na ponad 30 metrów, pociski kalibru 800 mm do Ciężkiego Gustafa ważyły od 5 do 7 ton (sztuka). Działo umieszczone zostało na lawecie, która wraz z zespołem kolejowych platform ważyła 1350 ton. Chociaż monstrualnych rozmiarów działo mogło przemieszczać się po torach, to za każdym razem musiało być rozmontowane. Wykorzystywano do tego dwa kolejowe dźwigi, a jego złożenie zajmowało 6 tygodni i wymagało pracy blisko półtora tysiąca osób. Chrztem bojowym, i zarazem jedyną bitwą jaką widział Ciężku Gustaw, było oblężenie Sewastopola gdzie z działa wystrzelono około 20 pocisków, jednak ze względu na zbyt duży ich rozrzut, okazało się mało skuteczne. Broń miała być wykorzystana ponownie pod Leningradem, ale nie dotarła do celu. Aby zapobiec przejęciu go przez wojska sowieckie zostało zniszczone.

Największymi okrętami wojennymi świata są obecnie służące w Marynarce Stanów Zjednoczonych lotniskowce. Najdłuższym tego typu okrętem jest USS Enterprise (342 metry długości), ale statkami o największej wyporności (102 tys. ton) są lotniskowce klasy Nimitz, jest to 10 okrętów pozostających obecnie w aktywnej służbie w US Navy. W przyszłości mają być zastąpione przez lotniskowce o podobnych wymiarach i wyporności, klasy Gerald R. Ford. Pierwszy okręt klasy Nimitz (USS Nimitz) został wprowadzony do służby w 1975 roku, a ostatni (USS George H. Bush) w 2009. Lotniskowce są zasilane przez reaktory atomowe co daje im nieograniczony zasięg i możliwość dotarcia do każdego miejsca na świecie. Standardowo na pokładzie lotniskowca tej klasy stacjonują myśliwce F/A-18 Hornet, samoloty rozpoznania i walki elektronicznej oraz śmigłowce. Jest to zazwyczaj około 60 maszyn, liczba ta może się zmieniać w zależności od misji i może liczyć nawet do 130 maszyn. Obecnie z siłą Marynarki Wojennej USA nie może równać się żadna inna, bowiem wszystkie razem wzięte dysponują taką sama ilością lotniskowców co Stany Zjednoczone, czyli 10. W związku z tym flota lotniskowców klasy Nimitz służy przede wszystkim jako mobilna baza dla amerykańskich operacji lotniczych i jako czynnik odstraszający.

An-124 Rusłan jest największym wojskowym samolotem, odebrał ten tytuł amerykańskiemu Lockheed C-5 Galaxy w momencie oblotu w 1982 roku. An-124 występuje zarówno w wersji wojskowej jak i cywilnej, ma 69 metrów długości i 73 metry rozpiętości skrzydeł, a na swoim pokładzie może przenieść 230 ton ładunku. Do celów militarnych wykorzystywany jest tylko przez Rosję, natomiast w celach cywilnych korzystają z niego dodatkowo: Libia (2 samoloty są uziemione od czasów wojny), Ukraina i Zjednoczone Emiraty Arabskie.

Rosyjskie okręty podwodne projektu 941, znane w kodzie NATO jako okręty klasy Typhoon, to największe na świecie okręty podwodne. Zostały zaprojektowane w biurze konstrukcyjnym Rubin w latach osiemdziesiątych. Są to okręty o napędzie atomowym zdolne do przenoszenia 20 pocisków balistycznych, z głowicami nuklearnymi, o zasięgu 8300 km. Okręt klasy Typhoon ma 172 metry długości i 23 metry szerokości, jego załogę stanowi 150 – 170 oficerów i marynarzy. Zbudowano 6 tego typu jednostek ale dziś w służbie pozostaje jedna - Dmitrij Donskoj. Jedyny okręt tego typu nie pełni jednak służby operacyjnej a jest wykorzystywany jedynie jako platforma testowa.