LTE Advanced to pierwsze "prawdziwe 4G" według standardów ITU przyjętych w 2008 roku. W październiku 2012 roku wdrażanie technologii rozpoczęli Rosjanie, teraz przyszła pora na Japonię.
W marcu 2008 roku ITU-R ustaliło standardy dla sieci 4G, które zakładały transfery rzędu 100 Mb/s przy szybkim poruszaniu się (autem czy pociągiem) oraz 1 Gb/s przy stacjonarnym korzystaniu z internetu. W 2009 roku LTE Advanced zostało oficjalnie zatwierdzone przez ITU jako technologia 4G.
Późniejsze, bardziej liberalne podejście regulatora do nazewnictwa sprawiło, że to, co do tej pory nazywaliśmy technologią 3G czy 3,5G zaczęło być nam sprzedawane jako 4G. W końcu względem pierwotnego niespełna 0,4 Mb/s różnica jest kolosalna. Marketingowo był to bardzo dobry chwyt, jednak "tradycjonaliści" kręcili nosem.
Dopiero teraz doczekaliśmy się "prawdziwego 4G" w bardziej klasycznym podejściu do tematu. Nawet 150 Mb/s oferowane przez dostępne na rynku LTE nie jest jeszcze technologią 4G, w myśl standardów z 2008 roku.
Sieć NTT DOCOMO jako partnerów technologicznych wybrała koncerny Nokia Siemens Networks i Panasonic Mobile Communications. Budowa sieci zakończyć ma się do 2015 roku. Od 2007 roku NTT DOCOMO buduje też sieć opartą o "tradycyjne" LTE (komercyjny start w 2010 roku), które będzie dostępne równolegle do LTE-A.
Warto nadmienić, że 300 Mb/s to prędkość startowa nowego wdrożenia i będzie ona sukcesywnie zwiększana do 1 Gb/s.
