Grupa naukowców z Uniwersytetu Chicago postanowiła odpowiedzieć w końcu na pytanie, które nurtowało biologów od lat: w jaki sposób mamuty zdołały w odpowiedzi na warunki pogodowe w swoim środowisku wykształcić futro. Dzięki temu jesteśmy dużo bliżej zrozumienia podstaw ich ewolucji.
- To z całą pewnością najbardziej wnikliwe spojrzenie na zmiany genetyczne, które sprawiły, że włochaty mamut stał się włochatym mamutem. Stanowią doskonały model, pomagający nam w zrozumieniu tego, jak działa ewolucja morfologiczna, ponieważ mamuty są tak blisko spokrewnione z żyjącymi obecnie słoniami, w których nie pozostały żadne ich cechy – powiedział autor pracy, Dr Vincent Lynch z Uniwersytetu Chicago.
Naukowcom udało się zidentyfikować geny, które kontrolowały wszystkie etapy zmian, jakie zaszły w tym gatunku. Zbadano ich wpływ na metabolizm tłuszczu, wykształcanie się włosów, szlaki sygnałowe insuliny, a nawet kształt czaszki zwierzęcia. Wszystkie te zmiany zachodziły w gatunku w odpowiedzi na trudne, arktyczne warunki.
Dotychczasowe badania nad wymarłym gatunkiem koncentrowały się na odtworzeniu jego sekwencji genetycznej i w tej materii naukowcy osiągnęli już szereg sukcesów. Nie patrzono w nich jednak na to, w jaki sposób ów kod genetyczny wyewoluował i dopasował się do warunków życiowych zwierzęcia.
Pracownikom Uniwersytetu Chicago udało się z powodzeniem zidentyfikować 1,4 miliona wariantów genetycznych protein, produkowanych przez ok. 1600 genów. Osiągnęli to porównując sekwencje genetyczne trzech słoni indyjskich i dwóch mamutów włochatych.
Podczas swoich badań naukowcy dokonali również "wskrzeszenia" genu TRPV3, obecnego u obu tych gatunków. To on właśnie kontrolował odczuwanie temperatury i jej wpływ na zmiany w organizmie zwierzęcia. W porównaniu okazało się, że pojedynczy aminokwas, obecny wyłącznie u mamutów, miał kluczowy wpływ na ich wrażliwość na temperaturę.
Wszystko to pozwala badaczom dużo lepiej zrozumieć działanie procesów ewolucyjnych. Teraz czekamy na wskrzeszenie całego mamuta.
_ DG _
